سیستم ایمنی هیدرولیک در بالابر

 در سیستم آسانسور و بالابر هیدرولیک با اتصال غیر مستقیم، اگر به علت اختلالات عملکردی خاصی میله جک از مجموعه کابل تعلیق جدا شود، کابین بالابر هیدرولیکی از حرکت به سمت پایین منع می شود. واضح است که این یک وضعیت خطرناک است، مخصوصا اگر پاراشوت به جای گاورنر با یک کابل ایمنی تحریک شود خطر بیشتری ایجاد می شود چرا که ممکن است کابل تعلیق شل شود.

طراحی سیستم ایمنی به عنوان یک الزام اولیه ایجاب می کند که ابزاری برای تشخیص شل شدن طناب تعلیق و ایمنی و قطع کامل سیستم هیدرولیک در این مواقع به سیستم اضافه گردد. در سیستم اتصال مستقیمی که جک در کنار چاه قرار دارد سر جک معمولا در بالای مخزن هیدرولیک قرار دارد. باز هم روشهایی برای توقف حرکت رو به پایین به علت تخلیه روغن از جک به مخزن تحت اثر نیروی جاذبه وجود دارد. در این مورد یک کلید فشار حد پایین برای قطع جریان روغن حاصل از نیروی جاذبه وارده به کابین بالابر و جلوگیری از حرکت به پایین در مدار قرار می گیرد.

 

 سیستم ضد خزش

مهمترین مسئله در ارتباط با آسانسور هیدرولیکی وجود یک سیستم ضد خزش است. در زمان توقف کابین آسانسور هیدرولیکی در طبقات امکان برگشت یا نشت روغن از جک به مخزن و نشت از اطراف اتصالات و آب بندی های جک وجود دارد. البته مورد دوم در سیستم های با طراحی و نگه داری مناسب کمتر مشاهده می شود. به علاوه اگر آسانسور در شرایط سخت کار کند دمای روغن بالا می رودو دچار انبساط حرارتی می گردد. با سرد شدن روغن، دوباره حجم روغن کاهش می یابد. هر دو این موارد منجر به افت کابین می گردد مخصوصا اگر مدت توقف کابین در یک طبقه زیادتر از حد معمول باشد، به همین منظور استاندارد الزاماتی را برای جلوگیری از این موضوغ پیشنهاد دلخواه است.

امروزه سیستم های ضد خزش به صورت جامع بر مبنای سیستم کنترل الکتریکی آسانسور کار می کنند، یعنی در صورت یک انحراف جزئی از موقعیت کابین آسانسور سیستم موقعیت را اصلاح می کند. زمانی که کابین به مقدار مشخصی به سمت پایین حرکت کرد، سیستم کنترل برای اصلاح موقعیت فعال می گردد. مسئله ساده به نظر من میرسد ولی مشکل اصلی در این زمان خطری است که برای مسافران در هنگام حرکت برگشتی کابین آسانسور هیدرولیکی یا بالابر ایجاد می شود. چرا که ممکن است برخی مسافران در این زمان در حال پیاده شدن یا سوار شدن باشند.

 

راهکارهای اصلاح خزش کابین آسانسور هیدرولیکی

با روش زیر این مشکلات تا حدودی کاهش می یابد:

-درهای کابین و طبقات با گذشت زمان کوتاهی از توقف (مثلا 2 دقیقه) بسته شود. (در صورتی که کسی سوار یا پیاده نشود)

-کابین با گذشت زمان خاصی (مثلا 15 دقیقه) از توقه در یکی از طبقات به پایین ترین طبقه اعزام گردد.

بازگشت کابین به پایین ترین طبقه دو هدف را دنبال می کند:

-اطمینان می دهد که حجم روغن هیدرولیک موجود در جک کاهش یافته و احتمال افت کابین در هنگام سرد شدن و انقباض روغن کمتر است.

-اطمینان می دهد که سطح میله جک مدت زمان طولانی در معرض هوای محیط و خطر خوردگی قرار نمی گیرد.

 

با اینکه سطح میله در هنگام خروج از سیلندر بالابر یا آسانسور حاوی فیلم نازکی از روغن است، با گذشت زمان این فیلم از بین رفته و سطح میله نمایان می گردد. نتیجه امر خوردگی سطح میله و کاهش کارایی میله و آب بند سر جک بوده و باعث افزایش نشت روغن و احتمال نشست نا مطلوب کابین می گردد.