به این معنی نیست که نیازی به وجود چاله جهت قرار گرفتن سیلندر درون آن نمی باشد. در این مدل پیستون ها به صورت مستقیم عمل می کنند و روی زمین در کنار گوشه های پایین سازه نصب می شوند. این سیستم شبیه یک جک عمل می کند و مسافت جابجایی را به 20 الی 30 متر محدود می سازد. از این نوع دستگاه بیشتر در مکان هایی که با محدودیت فضا روبرو هستند، کاربرد بسیاری دارد.
محاسن :
- با استفاده از یک سیستم هیدرولیکی جک از وسط دیگر نیازی به اشغال فضای اضافی در محیط کل دستگاه و فضای بالای شفت به جهت نگه داشتن کابین نخواهد بود (که در بالابرهای کششی اینگونه نیست)
- این سیستم بوسیله کف زمین یا چاله پشتیبانی می شود و هیچ نیازی به تقویت یا نگهدارنده ندارد
- احتمال سقوط در این سیستم وجود ندارد چرا که بر خلاف سیستم کششی وابستگی به کابل و تسمه وجود نخواهد داشت
- اگر شما به دنبال بهره وری انرژی هستید، بالابر هیدرولیک در بین مابقی دستگاه بهترین و کارامدترین گزینه خواهد بود. چرا که نیروی زیادی برای بالا بردن کابین مورد نیاز است ولی در این سیستم غلبه بر نیروی گرانش جهت بالا بردن به دوش سیال روغنی خواهد بود که با کمترین انرژی بیشترین قدرت را تولید خواهد نمود.
- در آخر، آسانسورهای هیدرولیکی ارزان تر از نوع کششی هستند، بنابراین اگر بودجه مسأله کلیدی باشد، این امر می تواند به تصمیم گیری کمک کند.
معایب :
- سرعت جابجایی این دستگاه پایین است (نهایتاً 1 متر بر ثانیه). این نوع سیستم برای بیش از 6 الی 8 طبقه جابجایی مناسب نخواهد بود. ضمن اینکه در صورت قرار گرفتن سیلندر درون چاله متراژ عمودی سیستم افزایش خواهد داشت.
- فضایی که بابت قرار گرفتن پاوریونیت لازم است مناسب هر مکان یا ساختمانی نباشد. همچنین ممکن است حفر چاله جهت قرار گرفتن سیلندر با معضلاتی روبرو باشد.
- یک سیستم هیدرولیک وابسته به روغن است که در دماهای مختلف متفاوت عمل می کند. بنابراین باید سیستم هیدرولیکی را در شرایطی نصب کرد که تفاوت دما بر سیستم کمترین تأثیر را بگذارد.
- مانند هر سیال دیگری امکان نشت روغن وجود دارد که در صورت بروز نشتی مشکلات اساسی بوجود می آید. البته این مورد در حد یک خرابی است و نیازی به تعویض کل سیستم نمی باشد.
